آسمان همچو صفحه دل من روشن از جلوه هاي مهتابست
امشب از خواب خوش گريزانم كه خيال تو خوشتر از خوابست
خيره بر سايه هاي وحشي بيد مي خزم در سكوت بستر خويش
باز دنبال نغمه اي دلخواه مي نهم سربروي دفتر خويش
تن صدها ترانه ميرقصد در بلور ضعيف آوايم
لذتي ناشناس و رويا رنگ مي دود همچو خون به رگ هايم
آه.... گوئي ز دخمه دل من روح شبگرد مه گذر كرده
يا نسيمي در اين ره متروك دامن از عطر ياس تركرده
برلبم شعله هاي بوسه تو مي شكوفد چو لاله گرم نياز
در خيالم ستاره اي پر نور ميدرخشد ميان هاله راز
ناشناس درون سينه من پنجه بر چنگ و رود مي سايد
همره نغمه هاي موزونش گوئيا بوي عود مي آيد
آه..... باور نميكنم كه مرا با تو پيوستني چنين باشد
نگه آن دو چشم شورافكن سوي من گرم و دلنشين باشد
بي گمان زان جهان رويايي زهره بر من فكنده ديده عشق
مي نويسم به روي دفتر خويش: جاودان باشي، اي سپيده عشق ❤